Miej ufność w Panu i postępuj dobrze,

mieszkaj w ziemi i zachowaj wierność. 

Raduj się w Panu,

a On spełni pragnienia twego serca.

Powierz Panu swoją drogę

i zaufaj Mu: a On sam będzie działał

sprawi, że twoja sprawiedliwość zabłyśnie jak światło,

a wierność twoja – jak południe.

Zdaj się w milczeniu na Pana i złóż w Nim swoją nadzieję. [Ps. 37,3-7]

W naszej chrześcijańskiej tradycji jest tylko jedna modlitwa – jest nią modlitwa Jezusa. Każda modlitwa chrześcijanina siłą faktu jest zawarta w modlitwie Jezusa. Ponieważ On jest jedynym Pośrednikiem wszystkich ludzi.

Nie ma innej drogi do Ojca jak tylko przez Jezusa.

Ewargiusz z Pontu, jeden z wielkich Ojców Kościoła a przy okazji nauczyciel świętego Jana Kasjana zwykł mawiać, że „modlitwa jest wstępowaniem naszego  umysłu i serca ku Bogu”. Nasze umysły i serca możemy wznieść do Boga tylko przez Jezusa i Jego mocą a konkretnie mocą Ducha Świętego, którego Chrystus posyła nam od Ojca i który jest więzią miłości łącząca zarówno osoby Trójcy Świętej jak i człowieka z Bogiem. O Nim pisze św. Paweł w słowach:  „Duch przychodzi z pomocą naszej słabości. Gdy bowiem nie umiemy się modlić tak, jak trzeba, sam Duch przyczynia się za nami w błaganiach, których nie można wyrazić słowami” (Rz 8, 26). Ta pomoc objawia się nie tylko jako dar modlitwy, który zostaje nam udzielony przez Ducha Świętego, ale także na tym, że włącza On moją modlitwę w strumień modlitwy miłości, jaka łączy Syna z Ojcem.

Modlitwa Jezusa jest jedyną modlitwą. Medytacja, która jest otwarciem się człowieka na Obecność Boga w głębi naszego wnętrza, będącego Jego świątynią sprawia, że zanurzamy się w tej Obecności, otwierając na nią nasze serca. W tradycji Kościoła doświadczenie to nazywane jest modlitwą wiary, modlitwą kontemplacyjną czy też modlitwą czystą.

Doświadczenie medytacji wpisuje się kontekst tej modlitwy, która poprzez swoją prostotę i całkowite zdanie się na działanie Ducha Bożego w nas jest trwaniem w centrum naszego jestestwa, w którym przebywa Trójca Święta.